Tula #1

Lagi akong may baong biro
Napapatawa kita
Napapangiti ako

Pero hindi ngiti ang sukatan ng saya
Hindi mga biro ang sukatan ng tawa
Hindi luha ang sukatan ng lungkot
Hindi katahimikan ang sukatan ng depresyon

Hindi bakas ng laslas sa pulso
Hindi bakas ng tali sa leeg
Hindi balang nakabaon sa utak
Hindi droga na hinihithit
Ang sukatan ng depresyon

Wag mga labi ko ang tingnan mo
Wag mga biro ko ang pakinggan mo
Mata ko ang sisirin mo
Lungkot sa kabila ng biro ang pakinggan mo

Subukan mong maglakad gamit ang sapatos ko
Subukan mong tingnan ang mundo gamit ang mga mata ko
Gawa sa bakal ang sapatos ko
Puti at itim ang mga mata ko
​
Hinagpis ang katabi ko sa pagtulog
Depresyon ang kayakap ko sa gabi
Tabihan mo ako
Basahin mo ang mga mata ko
Yakapin mo ang mga kahinaan ko